Soms heb je van die dagen waarbij het allemaal net wat anders loopt dan gepland. Vanochtend een zitting in Den Bosch gehad met twee cliënten die een opvolgende aanvraag hadden ingediend en die was afgewezen door de IND. Een zeer aangename zitting. Een rechter die goed luisterde en de tijd nam, een procesvertegenwoordiger van de IND die op een respectvolle manier de belang van de Staatssecretaris verdedigde en twee cliënten die hun moment echt pakten. Dat zo een zitting dat anderhalf uur duurt maakt eigenlijk niets uit. Na de zitting was het even naar kantoor, omdat ik daarna door moest naar de vrouwengevangenis in Evertsoord om een dame te adviseren over haar kansen op verblijf in Nederland (of elders in Europa) na haar vrijlating. Juist toen ik op het punt stond om te vertrekken werd ik gebeld door een collega uit Utrecht dat twee andere cliënten van mij in vreemdelingenbewaring waren gesteld, opnieuw asiel hadden aangevraagd en komende dinsdag zullen worden uitgezet naar Afghanistan. Meneer heeft longproblemen, mevrouw heeft forse psychische problemen en verplaatst zich met een rollator. Op dat moment weet je dat het weekend wat later gaat beginnen.
Toch eerst maar naar Evertsoord gereden, vervolgens met de kinderen de stad in om wat te eten en bij terugkomst weer achter de laptop gekropen.
In zo een geval moet er heel snel heel veel gedaan worden. Een bezwaarschrift naar de IND (leve het faxen via internet!) en een voorlopige voorziening aanvragen bij de rechtbank. Vroeger zou me dat een avond op kantoor gekost hebben, maar nu is het gelukkig allemaal te regelen vanaf de keukentafel met alvast een eerste glas wijn. Om 21.30 alles eruit kunnen gooien. Nu dan eindelijk het begin van het weekend. Wetende dat er maandag een hoop werk verricht zal moeten worden in deze zaak.
